poruczenie

poruczenie
poruczenie {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. n III, lm D. poruczenieeń {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}od cz. poruczyć. {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pełnomocnictwo, polecenie, misja, zadanie': {{/stl_7}}{{stl_10}}Oficer do specjalnych poruczeń. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • poruczenie — n I 1. rzecz. od poruczyć. 2. lm D. poruczenieeń «polecenie; misja» Urzędnik do specjalnych poruczeń …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”